Opowieści z Narnii : Ostatnia bitwa

Książka

W koszyku

oceń

Opowieści z Narnii : Ostatnia bitwa / C. S. Lewis ; ilustrowała Pauline Baynes ; przełożył Andrzej Polkowski. - Przekład poprawiony. - Poznań : Media Rodzina, 2005]. - 194, [2] strony : ilustracje, 1 mapa ; 20 cm.

(Opowieści z Narnii / C. S. Lewis ; 7)

Autor

Lewis C. S. (1898-1963). Autor Baynes Pauline. (1922-2008). Ilustracje Polkowski Andrzej. (1939-2019). Tłumaczenie

Forma i typ

Książki Proza

Odbiorca

Dzieci 6-8 lat 9-13 lat

Przynależność kulturowa

Literatura angielska

Temat

Magia Przyjaźń Rodzeństwo Walka dobra ze złem Władcy Więź rodzinna Krainy i światy fikcyjne Stworzenia fantastyczne Narnia (kraina fikcyjna)

Gatunek

Fantastyka Powieść Powieść przygodowa Literatura dla dzieci Literatura dla młodzieży

W końcowym, siódmym tomie opowieści zatytułowanym OSTATNIA BITWA do śmiertelnego boju o Narnię staje wraz z garstką przyjaciół ostatni jej król, Tirian. Rzeczywistego zwyciezcę i prawdziwą Narnię ujrzy jednak tylko ten, kto przekroczy otwarte przez Aslana Drzwi.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Kiszkowo

Brak informacji o dostępności: sygn. Pf/III (1 egz.)

Strefa uwag:

Tytuł oryginału: The last battle, 1956

Uwaga ogólna

Stanowi część cyklu, część 1 pt.: Lew, czarownica i stara szafa, część 2 pt.: Książe Kaspian, część 3 pt.: Podróż „Wędrowca do Świtu”, część 4 pt.: Srebrne krzesło, część 5 pt.: koń i jego chłopiec, część 6 pt.: Siostrzeniec czarodzieja, część 7 pt.: Ostatnia bitwa.

Recenzje:

Clive Staples Lewis – brytyjski pisarz, historyk, filozof i teolog. Stworzył cykl fantasy dla dzieci Opowieści z Narnii. Znany jest również z esejów religijno-filozoficznych.* Była to moja ulubiona lektura w podstawówce, dlatego postanowiłem odświeżyć sobie ten utwór. Nadal bardzo mi się on podoba.
Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja muszą przenieść się do starego Profesora. Mieli wakacje, ale pogoda im nie sprzyjała, dlatego musieli siedzieć w tym przeogromnym domu. (...) Pewnego dnia Łucja wchodzi do szafy i… przechodzi do Narnii – krainy, w której cały czas jest zima. Żyje tam dużo różnych stworzeń oraz ona, Biała Czarownica. Dzieci przeżywają tam mnóstwo przygód, które na pewno na długo zapadną w ich pamięci.
Autor opowiada historię tak, jakby była to bajka na dobranoc. Posługuje się prostym i lekkim językiem, dzięki czemu utwór czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Ze względu na to, że dzieło to jest przede wszystkim dla dzieci i młodzieży, fabuła jest w miarę prosta i są schematy typu dobro zawsze zwycięża itd. Mimo iż wiedziałem jak się ta historia skończy, to czytało mi się ją bardzo dobrze i czasem zaskoczenie było, bo niektórych wydarzeń nie pamiętałem.
Wadą są dość skąpe opisy. O ile Narnia została opisana dość dobrze (liczę na to, że w kolejnych tomach bliżej poznam jakieś jej fragmenty, coby na koniec mieć spójny obraz), o tyle sceny batalistyczne niekiedy przypominały streszczenia. Rozumiem, że autor nie chciał, aby były one kilkudziesięciostronicowe i żeby tym samym dzieci/młodzież zniechęciły się do sięgnięcia po tę powieść, bo książka miałaby wtedy czterysta stron, ale mógł on poświęcić na nie trzy-cztery strony i pochwalić się swoimi umiejętnościami pisarskimi. Kolejny mankament to złe umiejscowienie fotosów z filmu. Znajdują się one mniej więcej w środku książki i zajmują parę stron. Problemem jest to, że jeśli ktoś czyta po raz pierwszy ten utwór, to sobie go zaspoileruje.
Edmund jest chłopcem, który lubi dokuczać innym, a zwłaszcza swojej młodszej siostrze. To osoba kreowana na tą negatywną, której, szczerze powiedziawszy, nie polubiłem. Potrafi dość dobrze kłamać i jest materialistą. Łucja jest najmłodsza, co widać w jej zachowaniu i wypowiedziach. To osoba naiwna, dobra i lubiąca pomagać. Wydaje mi się, że nie zdawała ona sobie z niebezpieczeństwa, na które zostaje narażona, wchodząc do Narnii. Zuzanna i Piotr są dziećmi najrozsądniejszymi. On – strateg, odważny i skory do udzielenia pomocy. Ona – spokojna, niepoddająca się emocjom i mądra. Biała Czarownic jest moją ulubioną bohaterką, ponieważ wie czego chce, jest przebiegła, mądra, zła i powodująca, że na ciele ma się ciarki.
Książkę uzupełniają przepiękne szkice. Są one minimalistyczne i idealnie wpasowujące się w klimat powieści.
„Lew, czarownica i stara szafa” uczy, że rodzeństwo zawsze pomoże sobie w potrzebie, że zło przegrywa z dobrem. To, co na początku wydaje się być nieprawdopodobne, może rzeczywiście istnieć, dlatego nie można oceniać innych z góry.
Książka spełniła swoją funkcję, czyli dostarczyła mi rozrywki i sprawiła, że przeżyłem ciekawą przygodę. Nie nauczyła mnie czegoś nowego, ale wynikać to może z tego, że mam 18 lat. Pamiętam, że w podstawówce chciałem przenieść się do Narnii i wchodziłem do szafy, ale niestety prócz zawodu nic mi to nie dało. Najbardziej spodobał mi się styl pisarski autora. Jest on nieprawdopodobnie lekki i przyjemny.
Książkę polecam wszystkim tym, którzy chcą umilić sobie wieczór i przeżyć ciekawą literacką przygodę.
** Źródło – Lubimy Czytać.